امروز بهانه ای ست برای تشکر از مقام والای مادرانی که اگرچه دوستشان داریم اما هرگز غرورمان نه نه شاید فرهنگمان اجازه بیان جمله دوستت دارم را به ما نداده است
مادرم هرچند می دانم که هیچ وقت نوشته ام را نمی خوانی اما دوستت دارم....
اینکه مرتب صحبت از این امر میشه که مذهب ما مکتب ما قانون اساسی راجع به مقام زن چنین گفته چنان می گوید خوب درست است اما جان دلم عزیر من آمارها حکایت دیگری دارد، که خود نتیجه تصمیمات شماست مادران عزیز ما کجای تصمیم گیری و تصمیم سازی قرار دارند، هنوز هم در اکثر استخدام ها تبعیض جنسیتی وجود دارد، چه تلاش هدفمندی انجام شده تا نگاه ابزاری به زن از جامعه حذف شود، کجای برنامه های وزارت فرهنگ و ارشاد دیده شدند،
مادرم امیدوارم به جای گفتن دوست دارم واقعا دوستت داشته باشم
دوستت دارم و دستت را می بوسم . حالا که خودم مادر شدم می دونم که چفدر زجر ، چقدر شب بیداری ، چقدر نگرانی . با گریه ما ناراحت و با خنده ما تمام خستگی ات بیرون می اومده . مثل من که تا این وقت سر کارم خسته ولی با دیدن خنده پسر گلم تما خستگی هام در میشه .
مادر جانم به فدايت که ازلحظه تولدم وحتى 9ماه پيش ازان ديگر خودت رافراموش ميکنى و همه وجودوسلامتى ات را نثارماميکنى من شرمنده ام که توان جبران ندارم پس تورابه دست خالق پرمهرت ميسپارم تا به جاى من زحماتت را پاداش دهد پاداشى از جنس بهشت که باتمام عظمتش خداوند زيرپاى توبزرگوار نهاده است متدرم هميشه روزتوست ولحظه لحظه زندگي بايدتوراستود اى پاکترين مخلوق خدا
نظر شما