انتخاب حسین انتظامی به معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد با کم واکنش هایی از جانب اهل رسانه و نخبگان سیاسی روبرو نشد. از کسانی که برای آمدنش نذر و دخیل بستند تا پاره ای از هم صنفی های مطبوعاتی موضع دار تا منتقدان جدی.
من خیلی به واکنشهای مثبت و منفی کار ندارم و خود آقای انتظامی با تدبیر لازم حریف همه آنها خواهد شد. به هر حال حسین انتظامی به سر کاری رفت که باید میرفت . موافقانش از این موضوع میتوانند خوشحال باشند اما منتقدانش لازم است بیشتر خوشحال باشند. چراکه تجربه شناختی از او بارها به من نشان داده هوای منتقدانش را بیشتر داشته است. با یک تفاوت ، انتظامی کسی نیست که بتوان در او ایجاد طمع کرد. برای پست جدید این یک امتیاز ویژه شخصیتی اوست . اما در مورد حسین انتظامی صرف نظر از نگاهی که به او وجود دارد مایلم مطلبی را بیان کنم.قضاوت در باره آقای انتظامی در این این روزهای پس از طوفان سالهای اخیر لازم است از دو زاویه نگریست(راستی باورتان میشود هنوز احساس میکنم آن روزها خواب و کابوس بوده است). اول اینکه خدا به او رحم مضاعف کرد تا اسیر مناسبات دولتی آن دولت که ملت در انتخابات اخیر جوابش را داد نشد. اما متقابلا نرفت گوشه عزلت بگیرد و عافیت پیشه گی طلب نماید. پرداخت به همین سایت خبرآنلاین . گروهی همفکر و روشنفکررا به دور خود جمع و به روشنگری جامعه پرداخت.ضمن آنکه خبر دارم علی رغم خرج حیثیت ترمز برخی تندرویها را کشید. . خبر آنلاین حداقل در انتخابات اخیر نقشی را بازی کرد در خور تقدیر(در حدخودش). این زیرکی از دید آنانی که در بستر تحولات جامعه بودند به خوبی دیده شد. لذا جانب انصاف را باید نگه داشت.دوم اثر این اعتدال و روشنگری انتظامی در میان اصحاب رسانه کاملا انعکاس یافت با انتخاب ایشان به نمایندگی مطبوعات در هیات نظارت . خب مگر ما چه چبزی میخواستیم جز این؟
در شرایط امروز چیزی برای حسین انتظامی تمام نشده که هیچ، تازه شروع هم شده است. من با سیاست های کاری و نوع تصمیمات آتی او کاری ندارم اما معتقدم یکی از شانس های انتظامی در دوره مسئولیت جدید وجود منتقدان سیاست هایش است . وجود منتقد برکتی ست برای یک مدیر کاربلد. اینکه مدیری انتظار داشته باشد یا کشور مدیری را اتنخاب کند که همه موافق با او باشند الزاما چیز خوبی نیست و میتوان گفت آن مدیر حتما دیکته ای ننوشته که نمره بیست گرفته است .بله اتنظامی دیکته زیاد نوشته اشتباه هم داشته اما شاگرد ته کلاس نبوده است.کارنامه های او همه مهر قبولی خرداد با معدل بالادارد.
یکی از بدترین آفت های مدیریتی در کشور نداشتن تحمل نسبت به زبان تلخ و سرخوشی از زبان شیرین است. حسین انتظامی تا آنجا که از او شناخت دارم گوش شنوا و تحمل خوبی در شنیدن زبان های تلخ دارد وبه دنبال آنهاست در مقابل روحا گریزان از از زبان های چرب و شیرین. .بقیه اش مهم نیست. این سرمایه او در این پست جدید است.. بهتر است همه ما از این شاکله ذهنی و شخصیتی انتظامی در نظام صنفی کاریمان استفاده کنیم واز بقیه مسائل بگذریم. خوب است همه ما یعنی آن شیفتگان امروزی انتخاب انتظامی ویا آن منتقدان دیروزی چوب زیاده روی و افراط و تفریط را خورده ایم بیایید راه اعتدال در پیش گیریم. نگاهی به صورت کبود شده مان بیا ندازیم !! بهتر میفهمیم افراط و تفریط یعنی چی؟.حالا این انتظامی آمده ،قواره اش هم ، قواره دولت تدبیر و امید است . مگر جز این انتظار داشتیم.؟ آینده روشنتر از آنیست که تصور میکنیم.
نظر شما