آدم‌های احمد غلامی روی پشت بام مسجد جواد/ لذتی که همه از خواندنش ابراز کردند

به گزارش خبرآنلاین، در جلسه این ماه که علی رضا متولی و ابراهیم زاهدی مطلق مسوول نقد اثر بودند، کار غلامی با استقبال بسیار خوب همه نویسندگان شورا مواجه شد؛ اگرچه دو منتقد بر مجموعه داستان آدم ها نقدهای جدی داشتند.

در نشست این ماه، ابتدا علی رضا متولی شروع به نقد و بررسی کار کرد؛ او گفت: اثر غلامی اگرچه خوشخوان است و ما بسیاری از شخصیت هایش را واقعا می شناسیم، اما با هیچ یک از آنها رفیق نمی شویم.

به گفته متولی شخصیت های مطرح شده، روی هوا هستند. انگار آنها به جایی وصل نیستند و نمی توانند درون شان را به خواننده نشان دهند.

این نویسنده عضو شورا تاکید کرد: من با کتاب راحت بودم. چند سال قبل هم آن را خوانده ام. برای جلسه امروز مجددا آن را خواندم و هر بار هم لذت بردم. اما این لذت در سطح می ماند. به نظرم می رسد نویسنده نتوانسته است یا نخواسته است شخصیت هایی را که مطرح می کند، واکاوی کند. درونشان را نشان دهد و اعمال آنها را و دلایل عملکردشان را بگوید.

متولی، شخصیت های مطرح شده را دارای ظرفیتی دانست که می توانستند یک رمان را شکل دهند.

به گفته او، تعدد شخصیت هایی که غلامی مطرح می کند آسیبی است که به داستان زده است. چرا که در حین خواندن داستان ها با آدم هایی مواجه هستیم، دوست شان هم داریم اما مدتی بعد همه آنها از ذهن ما پاک می شوند و چیزی در یاد ما باقی نمی گذارند.

ابراهیم زاهدی مطلق هم آدم های غلامی را فاقد جهان بینی دانست و گفت: ضمن تاکید بر همه نظرات آقای متولی، معتقدم غلامی به سرعت از کنار آدم هایش رد شده است. درست مثل ماشینی که با سرعت از خیابانی می گذرد و سرنشین ها فقط فرصت می کنند اسم و تابلو مغازه ها را ببینند. آنها لحظه ای هم توقف نمی کنند تا پا به درون مغازه ای بگذارند و گشتی بزنند و از کیفیت جنس ها هم با خبر شوند.

به گفته زاهدی مطلق، آدم ها بسیار خوشخوان و دارای زبانی شیوا و نثری روان است. او همچنین گفت: من این اثر را دارای صداقت و صمیمیت دیدم. مثلا وقتی با شخصیتی همراه می شدم که داشت رانندگی می کرد، احساس می کردم با خود غلامی توی ماشین نشسته ام و خود احمد دارد رانندگی می کند حرف می زند، نه آن شخصیت داستانی.

این دو منتقد در پایان اظهارات خود نهایتا مجموعه داستان آدم ها را کتابی خواندنی، جذاب، شیرین و دارای ویژگی های امروزین داستان کوتاه معرفی کردند. به گفته آنها اگرچه احمد غلامی در مواردی از این داستان ها و آدم هایی از آدم هایش، سوژه را از بین برده است، اما به زیبایی بخش هایی از مردم جنوب شهری تهران را نشان می دهد.

حبیب یوسف زاده هم در این نشست گفت: بسیار لذت بردم از خواندن چنین داستان های زیبایی. به یاد تذکره های ادبیات کلاسیک خودمان افتادم که به معرفی شخصیت های مختلفی می پردازد.

ناصر نادری هم در نقد کتاب گفت: اگرچه حرف های قابل تاملی آقای زاهدی یا آقای متولی زدند، اما من هم کتاب را با لذت خواندم. شخصیت های داستان برایم قابل فهم بودند.

محمد رضا کاتب نیز درباره «آدم‌ها» غلامی گفت: کاش احمد این جا نبود تا من می توانستم حسابی از کار تعریف کنم! به نظر من گاهی کتاب به رمان نزدیک می شود. نمی دانم شاید هم نویسنده خواسته است به جای این که اشیا را نشان دهد، خود دوربین اش را نشان دهد، خود لنز را نشان دهد. شاید می خواسته بگوید نگاه کنید لنزهای مختلفی که دارم، هر کدام می توانند این جور هم ببینند.

محمد علی قربانی نیز در نقد این اثر گفت: به نظر من هم این اثر دچار تعدد شخصیت شده است و شخصیت هایش به یاد نمی مانند. اگرچه در لحظه خواندن با آنها همراه می شویم. من هم با آقای کاتب موافقم که گاهی انگار با رمان طرف هستیم.

احمد غلامی نیز در پایان این نشست در سخنان کوتاهی گفت: واقعا ادبیات برای من این قدر جدی نیست. داستان این قدر هم موضوع جدی و دغدغه آفرین نیست برای من. این جلسه و حرف های بچه ها برایم خیلی خوب و شنیدنی بود. جدا از تعریف ها که محبت بچه ها است، نظرات شان خیلی دقیق بود. ممنونم.

مجموعه داستان آدم ها نوشته احمد غلامی از طرف نشر ثالث منتشر شده و این روزها به چاپ ششم رسیده است. در این مجموعه بیش از شصت شخصیت از طرف نویسنده معرفی شده است که هریک داستان خود را دارند و راوی (احمد غلامی که گاهی مشخصا وارد داستان هم می شود) آنها را می بیند و تعریف می کند.

6060