١) نگارنده در پايان سال نخست صدارت دكتر حجت الله ايوبي در يادداشتي با عنوان "دكتر ايوبي و بدرقه باشكوه" ضمن ستايش هوشمندي وي در بيان اين نكته كه مايل است به جاي استقبال با شكوه، بدرقه باشكوهي داشته باشد، به ضرورت پيگيري هفت موضوع حياتي و كليدي در سازمان سينمايي در دوره چهارساله مديريت اش بمنظور تحقق آن آرزوي هوشمندانه اشاره كرده و يادآور شدم كه حل مسایل و مشكلات در محیطی که آن مسئله و مشكلات را زاییده ممکن نیست بلکه باید از سطحی دیگر و البته بالاتر آن مسئله را بررسی و حل کرد. ساختار مدیریت سینمای ایران شامل تشکیلات، فرآیند ها و نیروی انسانی دیگر توان حل مسایل سینمای ایران را در سپهر کوچک شده جهانی و عصر ارتباطات را ندارد، پس شایسته است این ساختار فرسوده و نا کارآمد با کوچک سازی ساختار دولتی سینما با حضور و تاثیر بیشتر نمایندگان اصناف با تشكيل سازمان نظام سینمایی قوام یابد و سازماندهی شود.
٢) اينكه در گزارش عملكرد سازمان سينمايي از سهيم كردن اهالي و صنوف سينمايي در نظام تصميم گيري گفته مي شود ميانبري است براي توجيه و پوشانيدن نبود اراده براي اعمال تغييرات ساختاري. نگارنده به عنوان ناظر و مراقب تصمميات و فعاليت هاي سازمان سينمايي درعرصه مديريت، شاهد است كه به جز شوراي پروانه ساخت در ديگر شوراهاي مشورتي و البته تاكيد مي كنم نه ساختاري، اهالي سينما به عنوان شخص دعوت شده اند و نه به عنوان نماينده صنف و صد البته جامعه اصناف سينمايي يعني خانه سينما. دكتر حجت الله ايوبي دانش آموخته دانش سياسي از دانشگاه ليون فرانسه و امام صادق (ع) است و به خوبي مي داند كنش سياسي يك كنش جمعي است و نه فردي. اينكه در شورا هاي مشورتي و نه ساختاري از سينماگران به عنوان شخص دعوت مي شود اقدامي بنيادي براي مشاركت سينماگران در حل مسايل و مشكلات كسب و كار شان (سينما) تلقي نمي شود.
البته كه دولت ها و دولتمردان اقتدار گرا از حضور قوام يافته و سازماني نيروهاي ذي نفع در فرايند تصميم گيري كسب و كارشان استقبال نمي كنند اما فراموش نكنيم جهان امروزين با گستره ارتباطات و شفافيت پديد آمده ناشي از آن اين گزينه را به ناگزير تغيير داده است. بر همين اساس سزاوار است سازمان سينمايي در دوسال باقي مانده از عمر خويش با تغيير الگوي خود از پوشش دمكراتيك بودن به رفتار ساختاري ( ونه نمادين) شريك كردن ذي نفعان صنفي در تمامي سازمان هايي كه به تصميمات كسب و كار سينمايي منجر مي شود، مبادرت ورزد.
٣) در گزارش سازمان سينمايي اما خبري از بازگرداندن اقتدار قانون و اعتبار پروانه هاي صادره نبود. اقتصاددانان مي گويند سرمايه بيش و پيش از هر چيز به امنيت حقوقي نياز دارد. اگر بر اين باوريم كه راه توسعه ايران و البته سينماي ايران حضور موثر و روشمند بخش خصوصي است پيش از هر چيز اين نكته بايد روشن شود كه با چه ضوابطي امنيت سرمايه حفظ مي شود و اقتدار دولت به مثابه بالاترين ركن اجرايي و به عنوان منتخبان ملت از اين حضور حمايت مي كند. پسگرد سازمان سينمايي در نمايش محدود فيلم نجيب خانه پدري و نيز فيلم ديني رستاخيز، اميدي براي حضور موثر بخش خصوصي باقي نمي گذارد.
٤) مولفه امنيت شغلي كه به استناد اصل بيست و هشتم و بيست و نهم ميثاق ملي و مواد يكصد و چهار و يكصد و شانزدهم برنامه چهارم توسعه ، مطالبه نخستين سينماگران و تشكل سازماني شان، خانه سينما است نيز در گزارش سازمان سينمايي جايي نداشت. اين جاي خالي البته به دو معنامي تواند باشد. نخست نبود باور به اين مولفه به عنوان تكليف اداري-سازماني و ديگري نبود اراده لازم براي تحقق آن. خانه سينما در غياب سازمان متولي و به عنوان تكليف سازماني اش در ديدباني مطالبات و رصد مقررات در سال ١٣٨٧ طرح مدوني را براي تامين امنيت شغلي تهيه و به ريس دولت نهم و هم هنگام ريس كميسيون فرهنگي مجلس ارايه كرد. در آن طرح بر هفت راهكار كليدي بمنظور تحقق اين امر تاكيد شده بود. سال بعد از آن، خانه سينما كه از پيگيري هاي مكتوب و اداري آن طرح ناكام شده بود و سينماگران از بيكاري به جان آمده بودند و كسي هم بناي شنيدن صداي شان را نداشت، تصميم به گردهمايي براي رساندن صداي شان به افكار عمومي را داشتند.( بگذريم كه ان اراده صنفي براي گردهمايي را كه عقبه اي تاريخي داشت به بهانه سياسي مانع تحقق اش شدند)
اينكه سازمان سينمايي بيشتر اوقات و انرژي خود را وقف مميزي و رعايت نيت و نجواهاي شكست خوردگان سياسي مي كند اما از پيگيري مهمترين خواسته سينماگران سرباز مي زند اصلا براي دوره دولت باقي مانده دكتر حجت الله ايوبي قابل قبول نيست.
٥) تسهيل مقررات و يك پارچه سازي آنها از جمله اقدامات بنيادين براي رونق كسب و كار است. اين نكته در گزارش عملكرد سازمان سينمايي كجاست؟ بد نيست گزارش كنم كه در اسفند ماه سال نودو دو تا مردادماه سال نودو سه به پيشنهاد منوچهر شاهسواري تهيه كننده سينما و با قبول معاونت وقت نظارت و ارزشيابي سازمان سينمايي با دعوت از برخي صاحب نظران و نخبگان اداري حقوقي، اقدام به پالايش و روان سازي آيين نامه ها و مقررات سينمايي شد. در بيست و يك نشست چهار ساعته اين گروه مدعو تمامي آيين نامه ها و دستورالعمل ها مطالعه، بررسي و ساده سازي شد. اما پس از گذشت يكسال از انجام أين مهم، دريغ از اعلان و اقدام براي عملي كردن آنها! سازمان سينمايي توضيح دهد كه چه اقدامي براي تسهيل مقررات كرده است؟
٦) ودر پايان يادآور مي شود كه تامين زير ساخت هاي نمايش و توليد كه لازمه پيشبرد سينماي ايران است نيازي به ماندن در انحصار سازمان هاي دولتي ندارد، لطفا سازمان سينمايي توضيح دهد چه اقدامي براي ساده سازي ، رفع انحصار و ارايه تسهيلات براي ورود فناوري هاي نمايش و توليد انجام داده است؟
نظر شما