به گزارش خبرنگار اعزامي خبرآنلاين؛ احسان حدادی پس از کسب مدال طلای بازی های آسیایی 2018 اظهار داشت: خدا را شکر می کنم که توانستم مدال طلا را بگیرم و به نوعی رکورددار شوم. به نظرم خواست خدا بود که بعد از پشت سر گذاشتن چند سال سخت توانستم به این مدال برسم. آسیب دیدگی و مشکلات دیگری داشتم؛ اما خدا را شکر شرایطم خیلی بهتر شده است. در لیگ الماس شرکت کردم و رتبه خوبی دارم. جمعه هم در بروکسل فینال لیگ الماس برگزار می شود و امیدوارم آنجا هم خوب پرتاب کنم. امیدوارم مدالی که گرفتم، دل مردم را حداقل برای چند لحظه شاد کند. مردم از من توقع دارند.
وی افزود: هدف نهایی من این مسابقات نبود و المپیک 2020 هدف اصلی من است. اگر امروز هم رقابت نزدیک بود، می توانستم رکورد بازی های آسیایی را که دست خودم است، بزنم؛ اما دیدید که رقابت نزدیکی نداشتیم. دوست داشتم شیری هم مدال می گرفت؛ اما متاسفانه او چهارم شد. امیدوارم روزی برسد که مدال های دوومیدانی خیلی بیشتر از این باشد. این توانایی را داریم و باید کمی بیشتر توجه به این رشته شود. اگر مسئولان فدراسیون حرفه ای تر نگاه کنند، می توانیم خیلی پیشرفت کنیم.
قهرمان پرتاب دیسک آسیا در ادامه گفت: از پدر و مادرم تشکر می کنم. امروز پدرم در استادیوم بود و بعد از 6 ماه او را دیدم. خیلی دلم برایش تنگ شده بود و بعد از کسب مدال طلا هم دستش را بوسیدم. خیلی سخت است که یک نفر 6، 7 ماه دور از ایران باشد. جا دارد از حسین توکلی هم تشکر کنم که برگشتن به ورزش را مدیون او هستم. خیلی افراد به من کمک کردند؛ اما حسین توکلی در کنار من بود. به مک ویلکینز، مربی آمریکایی ام نیز خسته نباشید می گویم.
حدادی همچنین بیان داشت: همانطور که گفتم هدف اصلی من المپیک 2020 است. امیدوارم این مربی را حفظ کنیم و اینطور نباشد که بازی های آسیایی تمام شد و بگوییم الان برو و نزدیک المپیک بیا. مربیان این چنینی را کشورهای عربی خیلی زود می برند. به مردم ایران هم تبریک می گویم و امیدوارم این مدال را از من بپذیرند. چون ایران نباشد، تن من مباد.
وی درباره اینکه به پرافتخارترین ورزشکار ایران در تاریخ بازی های آسیایی تبدیل شده، گفت: خدا را از این بابت شکر می کنم. بازهم به مردم تبریک می گویم چون آنها در شرایط سختی هستند و امیدوارم برای دقایقی دلشان شاد شده باشد.
قهرمان پرتاب دیسک آسیا در پایان در پاسخ به این سوال که ممکن است 4 سال بعد پنجمین طلای خود در بازی های آسیایی را هم کسب کند، عنوان کرد: قاعدتا من هستم. انشاالله اگر اتفاق برای من نیفتد، من در المپیک 2020 و حتی 2024 هستم. دوومیدانی طوری است که از این سن تازه آغاز می شود و تا 40 سالگی قهرمانان مدال می گیرند. امیدوارم آسیب نبینم و از طرف مسئولان ورزشی کشورم حمایت شوم چون از آنها توقع دارم. من 16 سال از عمرم را در ورزش حرفه ای گذاشتم و بالای 10 عمل جراحی روی بدنم انجام دادم. توقع دارم که به من توجه کنند تا در المپیک یک مدال خوشرنگ برای دوومیدانی و کشورم بگیرم.
43257
نظر شما