بحران روحی بیکاری در سال‌های پر انرژی جوانی ‌

در راستای همین موضوع جوانی و پدری که جیبش خالی و شغلی برای او وجود نداشته باشد، ناخودآگاه به سمت آسیب‌های اجتماعی پیش می‌رود و اگر نرود، بیکاری می‌تواند زمینه بحران‌های روحی و روانی در قشر آینده ساز کشور شود.
طبق آمار رسمی در سال 97 نرخ بیکاری 12‌درصد و امسال در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن به 15‌درصد رسید ، اما مشاهدات از وضعیت جامعه بازگوکننده واقعیت دیگری نسبت به آمار رسمی مسئولان است. باید از مسئولان پرسید که آیا رانندگی اسنپ و دستفروشی نیز جزو شغل به حساب می‌آید یا مبنای آنها برای سنجش آمار بیکاری چیز دیگری است. سهم ۵۳‌درصدی جمعیت بیکار دهه شصت از کل جمعیت بیکار، بدون تردید ادعای انباشت نیروی کار و عدم سیاست‌های بلندمدت اشتغال‌زایی را اثبات می‌کند تا امروز علاوه بر جمعیت انباشت بیکار دهه شصت، متقاضیان جدید بازار کار یعنی متولدین دهه هفتاد و متولدین نیمه نخست دهه هشتاد، به حجم تقاضای ورودی به بازار کار اضافه شوند.

از سوی دیگر امسال با شروع سال تحصیلی پنج‌میلیون دانشجو روانه دانشگاه‌ها شدند و حدود 10‌درصد از آنها سال آینده فارغ التحصیل خواهند شد و با پشتوانه علمی و مدرکی که برای کسب آن میلیون‌ها تومان هزینه کرده‌اند، به جامعه‌ای قدم خواهند گذاشت که بستر اشتغال برای آنها وجود ندارد. طبق گفته کارشناسان ۴۷‌درصد مشاغل در ۱۱ سال آینده با ریزش روبه‌رو می‌شوند و به‌دنبال این مسأله بحران اشتغال و بیکاری در کشور ایجاد می‌شود. کسب مهارت در تمامی حوزه‌های مرتبط با زندگی یک ضرورت است، رویکردهای ما در کسب مهارت باید مورد بازنگری قرار گیرد.

از حدود ۲۰ سالگی سن جوانی شروع می‌شود که در جامعه امروزی تقریبا برای اکثر افراد با ورود به دانشگاه همزمان است و افراد با ورود به دانشگاه نقش جدیدی را می‌پذیرند یعنی نقش آنها از دانش آموزی به دانشجویی تغییر می‌کند. همین تغییر نقش الزاماتی برای خود دارد. مواردی مانند سعی در اخذ موقعیت شغلی، تلاش برای مستقل شدن، موفقیت‌های تحصیلی در مقاطع مختلف و دغدغه ارتباطات عاطفی و... همچنین بدون داشتن منبع مالی نسبتا مناسب مسیر رسیدن به اهداف دیگر خیلی دشوار می‌شود. جوان پر از انرژی است و انرژی جوانی مثل سیلی می‌ماند که اگر از قبل پیش بینی‌های لازم انجام شود و در مکان‌های مناسب سد بندی صورت گیرد این انرژی هدر نرفته و در مسیر رشد فردی و اجتماعی صرف خواهد شد اما اگر تمهیدات لازم در زمان مناسب شکل نگیرد این نیرو تخریب‌کننده است و می‌تواند شرایط سلامتی فرد و جامعه را به خطر بیندازد.

* دکترای علوم رفتاری از دانشگاه انگلستان
* منتشر شده در روزنامه آرمان ملی، 23آبان 98