با توجه به اخبار روزانه جراید و رسانه ها به طور متوسط هر روز تعدادی سرشاخه از شرکتهای هرمی دستگیر شده و چند باب منزل یا مغازه در این مورد پلمب میشود. گویی این داستان سر درازی دارد و شرکتهای هرمی تبدیل به ماجرایی دنباله دار شده اند. به راستی علی رغم این همه اطلاع‌رسانی و برخوردهای قانونی و قضایی چرا باز هرمی‌ها در جامعه ما حضور دارند؟ برای پاسخ به این سوال و نکاتی که در این زمینه ممکن است در ذهن جامعه وجود داشته باشد از نگاه آسیب شناسی رفتاری باید مواردی را عرض کنم.
یک؛ بر اساس این بیت معروف "هر لحظه به رنگی بت عیار درآید" شرکتهای هرمی نیز وقتی از در رانده میشوند، از پنجره برمیگردند چرا که منافع سرشار و سودهای کلان ناشی از ساده‌لوحی عده‌ای از هموطنان لقمه‌ای نیست که به این زودی آن را از دست بدهند. شرکتهای مسافرتی و گردشگری، تولید محصولات فرهنگی، فروش ساختمان‌های ویلایی، تولید خودرو یا اقلامی مثل آن، چاپ و پخش بعضی از کتب و مجلات، همه و همه ترفندهایی هستند که شرکتهای هرمی آنها را برای خود پوشش قرار داده و باز به کار خود ادامه میدهند.
دوم؛ خصیصه تنبلی اجتماعی به عنوان یک رفتار فرهنگی و گروهی در نسل سوم و چهارم انقلاب قابل انکار نیست. یعنی رسیدن به پولهای کلان و بدون زحمت، حال پردازی یعنی لذت آینده و پیشرفت در آن را به لذت حال فروختن، فقط به منافع امروز اندیشیدن، سادگی و ساده انگاری و مهمتر از همه عدم تفکر درمورد وعده هایی که این گروه شرکتها به آنها میدهند و هر کدام خود را تافته جدا بافته قلمداد میکنند و اظهار میدارند که "ما شرکت هرمی نیستیم، ما بازرگانی شبکه ای هستیم و این نوع تجارت در دنیای امروز و در همه کشورها جایگاه ویژه ای دارد. ما موسسه گردشگری هستیم یا هدفهای فرهنگی داریم" که در نهایت همه این وعده ها و حرکتها به یک نقطه ختم میشوند و آن هرمی است و هرمی یعنی کلاهبرداری و فریب در هر لباسی که باشد.
سوم؛ با توجه به اتاق فکر مشترک عرفانهای کاذب مخصوصا شیطان پرستان و مدیران ارشد شرکتهای هرمی به ویژه "سوزان کمری" و "وی‌جی اسواران" دو چهره شناخته شده مافیای هرمی در آسیا و آسیای جنوب شرقی یعنی این شرکت ها حامی مالی و اقتصادی مکاتب کاذب عرفانی بوده و برای آنها سرمایه های لازم را تامین میکنند.
اما نکته آخر این که جوانان ما باید دقت داشته باشند که خیراندیشی و دلسوزی مسوولین را به گوش جان بشنوند و راهنمایی های پدرانه افرادی مثل بنده را که هیچ گونه سود و زیانی در این موارد نداریم، قبول کنند و اجازه ندهند شیادان آنها را فریب داده و بعد به ساده اندیشی آنان بخندند. مسوولین محترم دولتی به طور جدی باید با برنامه ریزی و اجرای سریع مشاغل زودبازده و تعاونی های جوانان سرمایه های اندک سرگردان و متعلق به جوانان را توسط خود آنها به فعالیت انداخته و با حمایت های مدیریتی و نظارتی باعث دلگرمی جوانان به آینده شده و به آنها در ساختن فردایشان یاری کنند.
نظر شما