وجوه مشترک انقلاب های عربی با انقلاب ایران

عماد نجار

با گذشت بیش از سی سال از انقلاب اسلامی در ایران خیزش هایی مشابه آن در سطح منطقه در حال رخداد است که نمی توان تاثیر و الگو گیری آنها از قیام مردمی در ایران را کتمان کرد.
نقاط مشترک در نوع حرکت ها و خواستگاه های مردمی در این قیام ها و خروش عظیم مردم ایران وجود دارد که شاهدی بر الگوگیری از انقلاب اسلامی مردم ایران می باشد که مختصرا اشاراتی در ذیل می آوریم.
تمامی کشورهای منطقه که علیه حکام مستبد خود قیام کرده اند خواهان یک حکومت بر پایه های اسلامی در کشور خود بوده و هرگونه استبداد و دیکتاتوری را رد می کنند. مردم ایران با قیام علیه 50 سال حکومت پهلوی و پادشاهان قبل از آن خواستار یک حکومت اسلامی بوده و با رای 99 درصدی خود این خواست خود را اعلام کردند.
همچنین قیام های مردمی در کشور های عربی و شمال آفریقا نیز خواستار همین نوع حکومت بوده و هر نوع وابستگی سران کشورهایشان را به غرب و قدرت های اروپایی را رد کرده اند و آنچنان که در شعارهای خود بیان می کنند خواستار یک حکومت اسلامی هستند.
اغلب این کشورها سایه استکبار و استبداد را بیش از 50 سال متوالی تحمل کرده اند و به دلیل وجود دیکتاتوری حاکم و وجود فضای خفقان در همه این سال ها نتوانسته اند اقدامی بر علیه حکام خود انجام دهند تا اینکه تحولات در کشورهای عربی با جرقه ای که در تونس زده شد از راه رسید و جان و روح مبارزه را در میان مردم این کشورها دمید.
مردمی بودن انقلاب ها و عدم وابستگی به دیگر کشورها که معمولا در انقلاب های اروپایی، اعراب و حتی آفریقایی دیده می شود از دیگر شباهت های قیام های مردمی به شمار می رود که در سال های قبل از انقلاب اسلامی نیز دیده می شد که اقشار مختلف جامعه از جمله کارگر، دانشجو، بازاری و روحانیون در کنار هم قرار داشتند و بر علیه ظلم قیام کرده بودند.
این خیزش ها که همه اقشار جامعه در یک صف واحد را شامل می شود بدون در نظر گرفتن وعده های سران در حال اضمحلال با اعتقاد به راهی که در پیش گرفته اند و با دستانی خالی در مقابل حکام وابسته خود قیام کردند و با ظلم و دروغ های سران دیکتاتور مبارزه کردند.
این انقلابیون می دانستند که این وعده ها برای تغییرات تنها یک مسکن موضعی بوده و برای خاموش کردن تب سوزان انقلابی است که پایه های سلطنت پادشاهان را می خشکاندئو با علم بر این نکات ثابت قدم تر و استوار تر تا نابودی کامل پادشاهان و فرمانروایان مستبد کشورهایشان پیش می روند.
مقابله با صهیونیسم و رژیم اسرائیل را نیز می توان از دیگر نکات مشترک در این قیام های منطقه ای با انقلاب اسلامی ایران بر شمرد زیرا در تمامی این خیزش ها به آتش کشیدن پرچم اسرائیل تکرار شده و حتی انقلابیون با حمله به سفارت این رژیم همانند حرکت دانشجویان در ابتدای انقلاب اسلامی، مراکز جاسوسی اسرائیل در کشورهایشان را به تصرف در می آورند و پس از پایین کشیدن پرچم اسرائیل بر فراز این ساختمان ها پرچم فلسطین را نصب می کنند.
معترضین در این کشورها همگی قطع روابط با رژیم غاصب صهیونیستی را خواستار هستند زیرا تمامی حکام دیکتاتور به طور واضح و علنی با رژیم اسرائیل روابط آزاد اقتصادی، نظامی و سیاسی داشته و به نوعی برای ادامه حیات خود به این رژیم وابسته هستند.
رفع اشغال از سرزمین فلسطین و بازگشت آوارگان تمامی رانده شدگان فلسطینی به سرزمین اجدادیشان و همچنین پایان این اشغال از سوی اسرائیل نیز از دیگر خواسته های مشترک در این قیام ها می باشد و می توان از حدود سال های 1340 در پیام های حضرت امام خمینی(ره) این موضوع را مشاهده کرد که جزو اصلی ترین خواسته های مردم ایران حمایت از ملت مظلوم فلسطین بوده است.
انقلابیون خیزش های اخیر، همانند انقلاب مردمی ایران، در مقابل یک حیله از سوی ابرقدرتها قرار گرفته اند که با انجام تغییراتی مختصردر راس هرم دیکتاتوری دست نشاندگان خود را بر روی کار آورند.
ولی همانطور که در روزهای آخر حکومت پهلوی این دسایس فائق نیافتاد و مردم خواستار حذف کامل عناصر رژیم پهلوی بودند انقلابیون منطقه نیز این ترفند حکام غربی را رد کرده و بر ادامه اعتراضات خود تا انجام تغییرات اساسی در نظام حاکم پافشاری می کنند.
تمامی دیکتاتورها و حاکمان مزدور به غرب در شرایط سقوط اقدام به کشتار معترضین و مخالفان خود می کنند و این روش نه تنها نمی تواند قیام مردم را سرکوب کند بلکه باعث خروشان تر شدن موج اعتراضات ضد حکومتی می شود.
دقیقا مشابه این اقدامات دیکتاتورهای کشورهای منطقه را شاه ایران با کشتار روحانیون حوزه علمیه قم، مردم تبریز و اقشار مختلف مردم در میدان شهدا (ژاله) انجام داد که همین امرسبب نزدیک تر شدن زمان پیروزی مردم مسلمان شده و آنان را در تصمیم خود برای سرنگونی رژیم های حاکم ثابت قدم تر کرد.
از دیگر نقاط مشترک در قیام های اسلامی و مردمی، مخالفت با وجود یک میانجی بیگانه برای حل و فصل و اتمام این خروش ها می باشد که هیچ یک از گروه های انقلابی با حضور واسطه خارجی موافق نبوده و تنها با یک شرط و آن هم پایان حکومت سران مستبد و محاکمه آنان موافق بوده که در مورد انقلاب اسلامی ایران نیز همین موضوع وجود داشت که ملت ایران نیز اجازه دخالت به هیچ کشوری در این مورد را نداده و مردم با رهبری مقتدرانه و مدبرانه امام خمینی (ره) توانستند رژیم دیکتاتور حاکم را سرنگون کنند.
در پایان لازم است به نکته مهمی اشاره کنیم که تمامی ابر قدرتها سعی در مصادره این نوع انقلاب ها به نفع خود را دارند که این اقدام تنها با هوشیاری انقلابیون بی نتیجه می ماند و با از بین رفتن و خنثی شدن این ترفند غربی ها به فرازی از فرمایشات مقام معظم رهبری می رسیم که فرمودند: این ها بخش اندکی از جریانات است و در آینده شاهد اتفاقات عظیم و بزرگی خواهیم بود.

4949