به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت‌الاسلام سید عباس ساطوریان، استادیار روان‌شناسی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) به پرسش و پاسخی در موضوع «اجتناب از فرزندآوری به‌خاطر مشکلات زناشویی» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
* پرسش:
بنابر روایت حوزه، برخی زوج‌ها به دلیل وجود تعارض‌ها و ناسازگاری‌های مداوم، تصمیم می‌گیرند تا چند سال از فرزندآوری اجتناب کنند. آن‌ها معتقدند که حضور فرزند در چنین فضایی می‌تواند آسیب‌زا باشد و ترجیح می‌دهند ابتدا مشکلاتشان را حل کنند. آیا این تصمیم از نظر روان‌شناسی تصمیمی درست و سنجیده است؟ و در ادامه، در چنین شرایطی چه توصیه‌ای می‌توان برای آن خانواده‌ها و فرزند احتمالی آن‌ها ارائه داد؟
* پاسخ:
این نکته مهمی است که باید به آن توجه کرد: صرف پرهیز از فرزندآوری به معنای رفع تعارض‌های زوجین نیست.
در واقع، عدم داشتن فرزند به‌تنهایی نه‌تنها مشکلات را حل نمی‌کند، بلکه ممکن است تعارض‌ها را افزایش دهد.
برای نمونه، ممکن است یکی از زوجین تمایل داشته باشد فرزنددار شود، درحالی‌که طرف مقابل به دلیل نگرانی از شرایط فعلی مقاومت می‌کند؛ همین اختلاف، خود منشأ تنش‌های بیشتر خواهد شد.
گاهی نیز یک فرزند در خانواده وجود دارد و یکی از والدین خواهان فرزند دوم است اما دیگری با توجه به مشکلات اقتصادی، عاطفی یا ارتباطی، مخالفت می‌کند. بنابراین، اصل موضوع این است که هر مسئله‌ای راه‌حل‌های خاص خود را دارد و راهکار حل تعارض، به تعویق انداختن فرزندآوری یا اجتناب کامل از آن نیست.
در چنین مواردی، بهترین اقدام مراجعه به مشاور تخصصی خانواده است تا در یک فرآیند هدایت‌شده، وضعیت زوج بررسی و راه‌حل متناسب ارائه شود. ممکن است پس از بررسی دقیق، توصیه شود که فرزندآوری به تعویق بیفتد یا در شرایط خاص، ادامه زندگی مشترک اصلاً به صلاح نباشد، اما این تصمیم باید آگاهانه، تخصصی و همراه با مشورت انجام گیرد، نه از سر ترس یا انفعال.
همچنین باید توجه داشت که در بسیاری از موارد، حضور فرزند می‌تواند روحیه زوج را تغییر دهد و به تحکیم پیوند عاطفی آن‌ها کمک کند.
بر اساس برخی مشاهدات، میزان طلاق در خانواده‌هایی که دارای فرزند هستند به‌طور قابل توجهی کمتر از خانواده‌های بدون فرزند است؛ البته این به معنای نبود طلاق در خانواده‌های دارای فرزند نیست، بلکه نشان می‌دهد که وجود فرزند می‌تواند به تداوم زندگی مشترک کمک کند، به‌ویژه زمانی که مشکلات به شکل منطقی و اصولی مدیریت شود.
بنابراین، توصیه اصلی این است که زوجین ضمن مواجهه فعال با تعارض‌ها و ارتقای مهارت‌های ارتباطی، تصمیم‌گیری درباره فرزندآوری را نیز در بستر عقلانیت، مشورت تخصصی و توجه به واقعیت‌های زندگی مشترک انجام دهند.
نظر شما