به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، کتاب صد و یک مناظره جالب و خواندنی به قلم محمد محمدی اشتهاردی به گردآوری مناظرات مختلف پیرامون مسائل اعتقادی و دینی پرداخته که حوزه‌نیوز در شماره‌های مختلف به انتشار آن خواهد پرداخت.
بنابر روایت حوزه، یکی از علمای شیعه می‌گفت: من با گروهی حدود پنجاه نفر در مدینه به مسجدالنبی (ص) رفتیم. در آنجا کنار مرقد شریف رسول خدا (ص) به خواندن زیارت‌نامه مشغول شدیم. که بحثی شکل گرفت در مورد زیارت خواندن با صدای بلند در کنار قبر پیامبر (ص)
مدیر حرم: (شیخ عبدالله بن صالح) نزد من آمد و با اعتراض گفت: «صدای خود را در کنار مرقد شریف پیامبر (ص) بلند نکنید.»
عالم شیعه: چه مانعی دارد؟ مگر اشکال دارد؟
مدیر حرم: خداوند در قرآن (آیه ۲ حجرات) می‌فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ.»
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر (ص) نکنید و در برابر او بلند سخن مگویید و داد و فریاد نکنید آن‌گونه که بعضی از شما در برابر بعضی می‌کنند؛ تا مبادا اعمال شما پوچ و نابود گردد، در حالی که نمی‌دانید.
عالم شیعه: جعفر بن محمد (ص) [امام صادق «ع»] در همین مکان دارای چهار هزار شاگرد بود و هنگام تدریس، صدای خود را به شاگردان می‌رسانید؛ آیا او کار حرامی انجام می‌داد؟
ابوبکر و عمر در همین مسجد با صدای بلند خطبه می‌خواندند و تکبیرگوها تکبیر می‌گفتند؛ آیا آنها کار حرامی انجام می‌دادند؟ و هم‌اکنون خطیب شما با صدای بلند خطبه می‌خواند و مُکبّرها با صدای بلند تکبیر می‌گویند؛ آیا برخلاف قرآن رفتار می‌کنند؟ زیرا قرآن فرموده:
«ای مؤمنان! لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ»؛ صدای خود را فراتر از صدای پیامبر (ص) نکنید.
مدیر حرم: پس منظور از این آیه چیست؟
عالم شیعه: منظور، سر و صداهای بی‌فایده و بی‌مورد است که برخلاف انضباط و ادب در محضر رسول خدا (ص) می‌باشد. چنان‌که در شأن نزول این آیه آمده: «گروهی از طایفه بنی‌تمیم و اشراف آنها داخل مسجد شدند و از پشت حجره‌هایی که منزل پیامبر (ص) بود فریاد می‌زدند: یا محمد! یا محمد! أَخْرُج إلینا؛ محمد! به سوی ما بیرون بیا.» 1
مسأله دیگر اینکه ما با کمال تواضع و احترام زیارت می‌خوانیم. با دقت در آیه فوق می‌فهمیم کسانی که با صدای بلند خود قصد توهین دارند یا کیفیت صدای آنها توهین‌آور است، مشمول این آیه هستند؛ زیرا در آیه، سخن از «حبط اعمال» (نابودی اعمال نیک) آمده و چنین مجازاتی مربوط به کافر و گناه بزرگ و توهین است، نه مربوط به ما که با ادب زیارت می‌خوانیم، حتی اگر صدایمان کمی بلند باشد.
بر همین اساس، در روایتی آمده: هنگامی که آیه فوق نازل شد ثابت بن قیس، خطیب پیامبر (ص)، که صدای رسایی داشت، گفت: «این من بودم که صدایم را از صدای پیامبر (ص) بلندتر کردم؛ منظور آیه من هستم؛ پس وای بر من که اعمال نیکم نابود شد!»
این سخن به پیامبر (ص) رسید. فرمود: «چنین نیست؛ ثابت بن قیس اهل بهشت است.» (زیرا او در حال انجام وظیفه بود، نه در صدد توهین.) 2
راوی: مدیر حرم سکوت کرد و دیگر چیزی نگفت.
پی‌نوشت:
۱. تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۶۱۲۱ - صحیح بخاری، ج ۶، ص ۱۷۲ .
۲. مجمع البیان، ج ۹، ص ۱۳۰ - تفسیر فی ظلال و مراغی، ذیل آیه فوق .
نظر شما