عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در بخشی از مطلب خود نوشته است:
«در حال حاضر، رسانهها اخبار سخنان ائمه جمعه را طوری منعکس می کنند که برخی از مخاطبان تصور می کنند گویا دستور العملی برای گفتن حرفهای مشخصی به آنان داده می شود... اما نکته این جاست که برخی از حرفها، هرچند ممکن است جماعتی را خشنود سازد، اما عده ای را که بیشتر از جوانان هستند، دور می کند. این درست است که در کنار جاذبه، دافعه هم باید باشد، اما حقیقت، این نسل جوان، آن قدر از ما فاصله گرفته اند که فکر می کنم دیگر دافعه بس است، باید به فکر جاذبه باشیم.
البته این حرف فقط برای ائمه جمعه نیست، بقیه روحانیون، مخصوصا در قوه قضاییه هم، باید مراقب جوانان باشند. در کنار تهدیدهایی که می کنند و شاید برای امنیت لازم است ـ حالا ما چه درک بکنیم چه نکنیم ـ گاهی حرفهایی در دفاع از حقوق شهروندان و جوانان و حقوقی که روزانه از دست می رود بزنند. مثلا این جمله را بگویند که «ما در مقابل این همه تصادفات که واقعا نوعی قتل عام است،[مثلا] علیه رئیس پلیس یا ... اعلام جرم می کنیم».
این عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش نوشته است:
«حال بفرمایید گفتن این جمله که «در سال 88 آبجوی صلواتی توزیع می کردند» آن هم از سوی یک روحانی که مرتب در سیمای جمهوری اسلامی ظاهر می شود، چه حکمی دارد؟ آیا از آن حرفها نیست که فاصله ایجاد می کند.
خدا را شکر که حالا یک روحانی آمد که لااقل بتواند در حرف زدن ادب را مراعات کند، ان شاءالله که در سبک و سیاق زندگی و مدیریت هم بتواند مجری احکام خدا و مدافع حقوق مردم ـ همه مردم نه بخشی از آنها ـ باشد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما