این فعال و تحلیلگر سیاسی در بخشی از مطلبش نوشته است:
«فوتبال ایران از دهه سی آغاز به رخ نمودن کرد و در دهه چهل به اوج شکوفائی خود رسید. نسل دهداری، شیرزادگان و رنجبر جای خود را به عزیز اصلی، حجازی، گنجاپور، بهزادی، کلانی، شرفی، مهاجرانی، ظلی، افتخاری و عرب دادند... فضای فوتبال در آن سالها بسیار اخلاقی تر و سالم تر و کمتر به مسائل این روزها آلوده بود. بازیکنها و سرشناسهای آنها یکی انسان تر از دیگری... افرادی که در بالا برشمردم را بدلیل اینکه در تمریناتشان حاضر و یا همزمان با آنها در زمین شماره دو امجدیه تمرین داشتیم بخوبی می شناسم. بعضیها همچون همایون بهزادی شخصیت سنگین، ساکت، آرام و با ابهتی داشتند و کمتر میشد با آنها ارتباط برقرار کرد... اوج درخشش همایون در بازی ایران و اسرائیل بود که استادیوم آماده انفجار بود.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه نوشته است:
«همایون بهزادی در زمان بازی اش در تیم باشگاهی پیکان و شاهین و تیم ملی، یکی از بهترین مهاجمان زمان خودش بود و در قدرت سر زنی نظیر و مانند نداشت. به خاطر قدرت سرزنی و گلزنی اش و همچنین پرش های بلند به همایون سرطلایی معروف شده بود و ابتدا در کنار شیرزادگان و دهداری که شوتهای سنگینش معروف بود و سپس کلانی در نوک حمله تیم ملی خوش درخشید. او از شاگردان اخلاقمدار مرحوم دکتر اکرامی در شاهین بود. مربی ها در آن سالها همه چیز بودند حتی معلم و مراد و همایون نیز بعدا همان راه مربی و معلمهایش را در فوتبال ایران دنبال کرد. هم نگران نسل جدید بود و هم اخلاقمدار و منتقد. یاد و نامش جاویدان و پر روهرو باد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما