یک بخش آن برمی‌گردد به چگونگی استفاده از قالب‌های متنوع شعری به‌ویژه قالب‌هایی که مخاطب امروز بیشتر آن را می‌پسندد. اشعار مذهبی و ایینی می‌تواند در قالب‌های نو و بدیع ارایه شود البته به شرط آن‌که ارزش و محتوای آن حفظ شود. با این حال متأسفانه گاهی به اسم نوآوری رفتارهای سخیفی رخ می‌دهد که حتی منجر به توهین به مقدسات می‌شود. جایز نیست شاعر ایینی شخصیت حضرت زهرا(س) را به‌گونه‌ای برای مخاطب تشریح کند که گویی درباره دختر همسایه یا خواهر کوچک‌ترش صحبت می‌کند!
درست است که نباید شخصیت‌هایی مثل ائمه اطهار را دور از دسترس نشان دهند اما صمیمیت با بزرگان هم مرزهایی دارد که نباید شکسته شود. یعنی ضمن پرهیز از غلو و اغراق شأن و جایگاه آنان رعایت شود.
این پرسش مطرح است که چه تهدیدها و فرصت‌هایی را برای نسل امروز شاعران جوان وجود دارد؟ مشکل شاعران جوان امروزی بیشتر ناشی از کم‌سوادی و بی‌اطلاعی یا کم اطلاعی آنان از حوزه‌های مختلف است در حالی‌که شاعران بزرگ ما در شاخه‌های گوناگون علمی تبحر داشته و یا مطلع بوده‌اند و برای همین ماندگار شدند و یگانه ماندند.
از کوزه همان برون تراود که در اوست. الآن ما مشاهده می‌کنیم برخی از شاعران می‌کوشند با یک‌سری بازی‌های کلامی و زبانی و استفاده از کلمات و اصطلاحات فلسفی و... کارهایی بکنند که به خیال خودشان جایگزین و هم‌ردیف آثار فاخر شعر فارسی شود در حالی‌که فاصله این دو بسیار زیاد است.
نظر شما