از روزی که « جیمز بیگز» آن عکاس انگلیسی با دوچشم بی سو، با ابتکارِ در دست گرفتن عصایی سفید، برای در امان ماندن از گزند اتومبیل ها در خیابان، توانست روزی جهانی را رقم بزند، ۹۸ سال می گذرد. پس از او بود که آن دو تن از برجسته‌ترین محققان آمریکائی به نام‌های دکتر ناول پری (ریاضیدان) و دکتر جاکوپس تن بروک (حقوقدان)، با تلاشی مشترک توانستند، قانونی در پانزدهمین روز از ماه اکتبر به تصویب برسانند و روزی ثبت کنند که به نام « قانون عصای سفید» و «روز جهانی نابینایان» نامگذاری شد.
این شد قانونی شد که در آن تمامی حقوق اجتماعی افراد نابینا به عنوان عضوی از جامعه‌ی متمدن، انعکاس یافت و انسان در مدیریت شهر و جامعه به خودآگاهی تازه ای از حقوق اجتماعی رسید که: نابینایان، حق بهره‌گیری از کلیه‌ی امکانات رفاهی معمول در جامعه را دارند. آنان، حق دارند از پیاده‌روها، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و وسایل ترابری همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، خودرو، کشتی، هتل‌ها، مکان‌های عمومی و مراکز تفریحی و مذهبی بهره‌برداری کنند و...
نویسندگان عضو گروه نخبگان خبرآنلاین در یادداشت هایی پیش از این، بسیار بر این حقوق محقق نشده در ایران خودمان، تاکید کرده اند:
رحمت الله حافظی، پزشک تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی، بسیار گفته است و نوشته است از حقوق این بخش از جامعه ایرانی ما: معلولیت شهر تهران
محمد فاضلی، دکترای جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس، هم پیشتر در یادداشتی نوشته است از: حقوق بر زمین مانده
محمدرضا زمانی درمزاری، حقوقدان هم تلاش ها کرده است برای رسیدگی حقوقی و حتی رسیدگی موردی از نابینایان هم: امید در کودک کم بینا و معلول و نیز «الهه» در جستجوی حق افراد دارای معلولیت !
سید حسن موسوی چلک، رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران نیز بسیار گفته است وهر ساله نوشته است برای: احترام به حقوق شهروندان نابینا
خبرآنلاین البته در نشستی در کافه خبر خود با محمد اعتماد، رئیس هیات مدیره و مدیرعامل موسسه عصای سفید و نیز محمدتقی سرمدی، عضو هیات مدیره این موسسه گفت وگویی رودرو برگزار کرده است و باز قصه همه قصه حرف های تکراری ست که: برای نابینایان‌ایران نه‌راهی مانده نه‌کاری!
و خلاصه ۵۰ سال از پذیرش قانون عصای سفید در ایران می‌گذرد اما هنوز اجرای این قانون در ایران با مشکلات بسیاری روبه‌رو است. آمار نابیینایی در ایران در سال‌های اخیر در شرایطی به واسطه آمار بالای تصادفات، اسیدپاشی و مصرف مشروبات الکلی قاچاق و... بالا می‌رود که آمار دقیقی از تعداد نابینایان در ایران وجود ندارد....
سال ۱۳۹۲ بود که برای همه این کارهای نشده و دردهای مانده، شبکه تشکل های نابینایان و کم نابینایان کشور در همین روز عصای سفید، نامه ای به حسن روحانی، رئیس جمهور نوشتند و در آن، درخواست های این بخش از جامعه را اعلام کردند: درخواست های نابینایان کشور از حسن روحانی.
خلاصه آن سوی روزگار، روزی «ناول پری»ریاضیدان با همکاری « جاکوپس تن بروک»حقوقدان، کاری کردند که جهان همه شهروندانی با «دوچشم بی سو» تغییر کرد؛ و امروز این سوی روزگار ما، با گذر از بیش از ۵۰ سال از پذیرش قانون عصای سفید در ایران عزیزمان، حقوقدان و جامعه شناس و پزشک و مددکار همه همچنان برای مدیران ارشد نامه می نویسند وهمچنان می گویند:
عصا سفیدان تنها یک روز در سال به یاد می آیند؟
/۶۲۶۲
نظر شما