مجید جویا: بر پایه جدیدترین تخمین «پراکندگی انرژی»، میلبون‌ها هکتار زمین در دو دهه آینده مورد نیاز خواهد بود تا بتواند نیاز رو به گسترش انرژی را در ایالات متحده امریکا تامین کند. پژوهشگرانی که این تحقیق را انجام داده‌اند، می‌گویند که تولید بیوماس (زیست‌توده) برای تولید سوخت و یا برق بیشترین تاثیر را بر مناظر و زیست‌بوم‌ها خواهد گذاشت.
به گزارش نیچر، این تحلیل جامع سناریوهای احتمالی انرژی و تغییرات وضعیت آب‌وهوا در ایالات متحده، تاثیرات استفاده از ترکیبات مختلف منابع انرژی (از انرژی هسته‌ای تا سوخت‌های زیستی) را که از آرایه‌ای از حالت‌های مختلف سیاست‌گذاری‌ها منتج شده بودند، بر زمین و زیست‌بوم‌ها مقایسه کرده است. این تحقیق در هفته جاری در مجله PLoS ONE منتشر شد.
نویسندگان مقاله به پیوست آن، براوردهای خود را جهت در نظر گرفتن تاثیر احتمالی قانون انرژی تمیز و امنیت امریکا در سال 2009 که به عنوان لایحه واکسمن مارکلی نیز خوانده می‌شود، تجدید کردند. این لایحه که در انتظار تایید سنای ایالات متحده به سر می‌برد، شامل یک سیستم خرید و فروش کربن برای تنظیم گازهای گلخانه‌ای نیز می‌شود.
پژوهشگران تخمین می‌زنند فارغ از این‌که لایحه واکسمن مارکلی به قانون تبدیل شود یا خیر، مقدار زمینی که تحت تاثیر توسعه منابع انرژی قرار خواهد گرفت تا سال 2030 / 1409 بین 21 تا 70 میلیون هکتار خواهد بود؛ محدوده‌ای که حتی اگر کرانه پایین آن را در نظر بگیریم، مساحتی به اندازه کل ایالت وایومینگ در این کشور را خواهد پوشاند.
رابرت مک‌دونالد، نویسنده مقاله این پژوهش و از زیست‌بوم‌شناسان نهاد غیرانتفاعی حفاظت از منابع طبیعی می‌گوید: «لایحه خرید و فروش انتشار کربن، ممکن است تاثیرات افزایشی بر میزان پراکندگی رو به گسترش انرژی داشته باشد، ولی بیشتر اقدامات توسعه‌ای در دست اقدام به دلیل وجود دیگر قوانینی است که هم‌اکنون وجود دارند».
یکی از آن قوانین دیگر، استاندارد سوخت‌های تجدیدپذیر ایالات متحده را شامل می‌شود که ملزم می‌دارد حجم سوخت‌های تجدیدپذیری که به بنزین افزوده می‌شود، از 34 میلیارد لیتر در سال 2008 / 1387 به 136 میلیارد لیتر تا سال 2022 / 1401 افزایش یابد. این افزایش نیاز به زمینی به مساحت بین 19 تا 31 میلیون هکتار دارد، که بیشترین سهم اشغال زمین را طبق براورد مک‌دونالد به خود اختصاص می‌دهد، به رغم این حقیقت که انتظار می‌رود که سوخت‌های زیستی تنها 5 درصد از کل بودجه انرژی را در این کشور به خود اختصاص دهند.
مسئولین اطلاعات انرژی ایالات متحده، پیش‌بینی می‌کنند که اتانول استخراج شده از ذرت به تنهایی بتواند به سطح تولید 39 میلیارد لیتر تا سال 2030 / 1409 برسد. ولی طبق محاسبات مک‌دونالد و همکارانش، رسیدن به این سطح از تولید، مستلزم این است که بیش از 9 میلیون هکتار دیگر به زیر کشت ذرت (مایز) برود، یعنی محدوده‌ای برابر ایالت ایندیانا.
مک‌دونالد اشاره می‌کند که الزاما تمام این پیشرفت‌ها به قیمت از بین رفتن مناطق طبیعی تمام نمی‌شود. برای مثال، خیلی ساده ممکن است که یک کشاورز، نوع کشت خود را عوض کند و به کشت ذرت برای سوخت‌های زیستی رو بیاورد.
آب‌وهوا یا مناظر طبیعی؟
جیمی پاول، کارشناس سیاست‌گذاری‌ها در نهاد حفاظت از منابع طبیعی و از نویسندگان مقاله، بر این باور است که به رغم این که حجم وسیعی از اطلاعات در مورد چگونگی تاثیرگذاری تغییرات آب‌وهوایی بر مناظر طبیعی و تنوع زیستی در دسترس است، ولی تحقیقات کمی تاثیر توسعه منابع انرژی در آینده را بر طبیعت و نحوه استفاده از زمین مورد مطالعه قرار داده‌اند.
او می‌گوید: «اگر ما می‌خواهیم که از تغییرات جدی و خطرناک در آب‌وهوا جلوگیری کنیم، این کار مستلزم یکی از گسترده‌ترین تغییرات در نحوه استفاده از زمین در طول تاریخ این سرزمین خواهد بود. از آنجا که تغییرات خیلی زیاد خواهد بود، ضروری است که ما این کار را با دقت زیاد انجام دهیم تا تاثیرات زیست‌محیطی این منابع جدید انرژی را به حداقل برسانیم».
مارتا گروم، زیست‌شناس حفاظت از منابع طبیعی از دانشگاه واشینگتن، به رغم این که درگیر این پروژه نبوده، با این نتیجه‌گیری‌ها موافق است. او می‌گوید: «من کسی هستم که باور دارد تغییر مناظر طبیعی، برای دنیا و جامعه‌ای که ما امروزه در آن زندگی می‌کنیم، به همان اندازه خطرناک است که تغییرات آب‌وهوایی».
گروم نسبت به این که به منظور ترویج انتخاب‌هایی که حداقل تاثیر را بر استفاده از زمین و تغییر طبیعت داشته باشند، بتوان سیاست‌هایی را وضع کرد؛ خوشبین است؛ انتخاب‌هایی مانند جلبک برای سوخت زیستی! ولی این را هم اضافه می‌کند که افزایش بهره‌وری انرژی خیلی مهم و حیاتی خواهد بود.
نظر شما