منبع : روزنامه تهران امروز
بخشی از تغییر و تحولاتی که دوسال پیش در مصر تحت عنوان انقلاب صورت گرفت ریشهای و بنیادین نبود درواقع تعدادی از ساختارها در مصر همان ساختارهای دوران حسنی مبارک است و تغییر نکرده است.ساختارهایی همچون ارتش ،نیروهای امنیتی، دستگاه قضایی حتی وزارت خارجه بنابراین با توجه به واقعیت های موجود در مصر باید به عوامل و موانع ایجاد رابطه بین دو کشور پرداخت. دو مانع در برقراری رابطه ایران و مصر از گذشته وجود داشته و دارد. یکی از این موانع مربوط به شرایط داخلی مصر است، شرایط داخلی این کشور هنوز توسط انقلابیون به ثبات واقعی نرسیده است تا آنها بتوانند بدون نگاه به گذشته و به شکل مجزا تصمیماتی را اتخاذ کنند.جریان جدیدی که در مصر برروی کار آمده است هنوز تجربه کافی ندارد و البته بیشتر در پی حل بحران های پیاپی داخلی است. دومین مانع، فشارهای خارجی از جمله ایالات متحده آمریکا بر مصر است. با توجه به ظرفیتهای زیادی که دو کشور ایران و مصر در کنار یکدیگر می توانند ایجاد کنند موجب نگرانی کشورهای غربی است بویژه اگر قرار باشد ائتلافی نیز بین دو کشور در مسائل منطقه ای شکل گیرد .اقتصاد مصر وابستگی عجیبی به کمک های خارجی از جمله کمک سالانه 5/2 میلیارد دلاری امریکایی ها دارد. به سرمایه گذاری عربستان وقطر و امارات نیز شدیدا وابسته است صدها هزار مصری در کشورهای حاشیه خلیج فارس اشتغال به کار دارند.چندی پیش محمد مرسی، رئیسجمهور مصر در مورد جزایر سه گانه و تهدید ایران برای کشورهای جنوب خلیجفارس اظهاراتی داشت که در این زمینه باید گفت اظهارات وی ناشی از بازی در زمینی است که این کشورها برای مصر فراهم میکنند تا علیه ایران به سود شیخ نشین ها صحبت کند. مصر نیاز شدید به کمک اقتصادی این کشورها دارد بیش از 40 درصد از مردم مصر زیر خط فقر هستند و به نظر میرسد رئیسجمهور مصر برای جلب حمایت مالی کشورهای عربی این سخنان را بیان کرده باشد که البته معتقدم نباید بدون پاسخ گذاشته شود و نباید بی تفاوت از کنار آن عبور کرد چرا که گستاخ تر خواهند شد.
اما موضوع بحران سوریه یکی دیگر از موارد تاثیرگذار در روابط فی مابین است. با توجه به اینکه فعالیتهای ضد دولتی در سوریه توسط اخوان المسلمین رهبری میشود و نگاه امروز حاکم در مصر به سوریه نگاه اخوان المسلمین است که با دیدگاه ایران نسبت به سوریه که از دولت بشار اسدحمایت می کند در تضاد قرار دارد، این موضوع نیز میتواند یک نکته اختلافی در برقراری رابطه ایران و مصر باشد.
جمهوری اسلامی ایران با مصر سال های مدیدی است که رابطه سیاسی رسمی ندارند. بازگشت رابطه بین دوکشور باید به صورت تدریجی دنبال شود تعجیل در آن به معنای نیاز ماست لذا نه خوشاینداست ونه به مصلحت بلکه باید با درایت و تانی جلو رود . نگاههای مشترک دو کشور در سیاستخارجی میتواند نقطه تلاقی مناسبی برای برقراری رابطه باشد. باید بر نکات و نقاط مشترک در این رابطه تکیه کرد. در هرصورت هرکشوری برای گسترش ارتباط و توسعه روابط نیازمند مذاکره و گفتوگو است و دیدار مقامات و مسئولین ایران ومصر نیز میتواند در این زمینه کارگشا باشد.
نظر شما