فاطمه محمدی‌نژاد: منطقه‌ای در جو زمین وجود دارد که ارتفاع آن برای هواپیماها بسیار زیاد و برای ماهواره‌ها بسیار کم است. دانسمندان این منطقه را به شوخی "لایه فراموش‌شده" می‌نامند. آلن اشترن، دانشمند علوم نجومی در موسسه تحقیقاتی ساوت‌وست می‌گوید: «این نام به این دلیل به این منطقه داده شده که علی‌رغم اهمیت بسیار این لایه برای دانشمندان، هیچ راه ساده‌ای برای دستیابی به آن وجود ندارد.»
اما به گزارش پاپ‌ساینس، اشترن معتقد است پروازهای زیر مداری مثل پروازهایی که توسط کشتی فضایی ویرجین‌گلکتیک2 انجام شد، دقیقا به قلب این منطقه وارد می‌شوند. این لایه بالای استراتوسفر و زیر ترموسفر واقع شده است. این فضاپیماهای زیرمداری مسافرانی را که بیش از 100هزار دلار پرداخت کرده‌اند، در سفری به فضا می‌برند.
اما اکنون دانشمندان درصددند از این پروازها، آزمایشگاهی کم‌هزینه ساخته و پاسخ سوالاتی را پیدا کنند که رسیدن به آن‌ها تنها در فضا ممکن است.
در کنفرانس تحقیقاتی نسل بعد تحقیقات زیرمداری که اشترن برپا کرده بود، بیش از 250 دانشمند، مهندس و هوانورد حضور داشتند. در این نشست که 3 روز به طول انجامید، در مورد ایده‌ها و عملکردها برای تحقیقات زیر مداری آینده گفتگو شد.
بی‌وزنی
پروازهای قوسی شکل به مناطق بی‌وزنی در 30 ثانیه خلاصه می‌شوند، اما پروازهای زیرمداری مدت زمان 3 تا 5 دقیقه را در شرایط بی وزنی می‌گذرانند. ممکن است زمان زیادی به نظر نرسد، اما برای مطالعه تاثیر بی‌وزنی بر انسان و اجسام کافی است. محققان سوئدی حاضر در نشست معتقد بودند که برخی از مطالعات بی وزنی می‌تواند به عنوان یک تجربه شخصی و بدون همراهی متصدی انجام گیرد.
پرواز فضایی انسان
پروازهای زیرمداری محیطی مشابه فضا را تولید می‌کنند و در آن‌جا، متخصصان زیست‌پزشکی می‌توانند پاسخ فیزیکی انسان را به پروازهای فضایی بررسی کنند. سپس محققان قادرند این اطلاعات را برای تولید رژیم‌های غذایی و قوانین تمرینی فضانوردان استفاده کنند تا از اثرات منفی پروازهای فضایی بر بدن انسان بکاهند. کشتی فضایی ویرجین‌گلکتیک2 برای 6 مسافر و 2 خلبان جا دارد و فضای بزرگی برای آزادی حرکت سرنشینان فراهم کرده است.
علوم جوی
محققان در طول تاریخ جو زمین را با استفاده از ابزارهای زمینی، بالون‌ها، ماهواره‌ها و راکت‌ها مورد مطالعه قرار داده‌اند؛ اما هیچ‌یک از این‌ها نتوانسته‌اند به منطقه‌ای که "آخرین مرز" نامیده می‌شود، دست یابند. پروازهای زیرمداری دسترسی به این قسمت از جو را امکان‌پذیر می‌کنند. اشترن گفت: «ما می‌توانیم از آن منطقه نمونه‌برداری کنیم و خصوصیات شیمیایی آن را ببینیم و متوجه شویم که چطور تحت تاثیر تغییرات جهانی قرار گرفته است.» سفینه‌های زیرمداری همچنین می‌توانند حسگرهای کنترل از راه دور را برای بررسی بادهای جوی که زیاد شناخته شده نیستند، حمل کنند.
اخترشناسی
رسیدن به "لایه فراموش شده" همچنین فضانوردان را در شرایطی بهتر برای مطالعه اجسام منظومه شمسی که با روش‌های معمول قابل شناسایی نیستند، قرار می‌دهد. به عنوان مثال یک تلسکوپ در یک سفینه زیرمداری فضانوردان را قادر می‌سازد تا نگاه دقیقی به سیارک‌های آتن و آپولو و شهاب‌سنگ‌های بسیار نزدیک به خورشید بیندازند.
دیگر مطالعات فضایی شامل جستجوی سیارک‌های بسیار ریز موجود در مدار عطارد است. تحقیقات تاکنون به علت نزدیکی بسیار زیاد آن‌ها به خورشید ناتمام مانده؛ اما یک وسیله تصویربرداری خاص که بر روی سفینه زیرمداری پرواز می‌کند، منجمان را قادر می‌سازد تا در منطقه‌ای تقریبا وسیع و با هزینه‌ای کم به مطالعه این سیارک‌ها بپردازند.
در کنار این علوم، پروازهای زیرمداری، راهی بخصوص در آموزش عمومی و دخیل کردن مردم در تجربیات علمی ارائه می‌دهد. دانشمندان و مهندسان حاضر در پروازها، با تمرکز جدید بر رسانه‌های اجتماعی می‌توانند بحث‌های مستقیم عمومی راه انداخته و آن‌ها را از چگونگی تحقیقات و یافته‌ها آگاه کنند. امیلی لاکداوالا از جامعه نجوم که ارتباط صوتی با نشست بولدر برقرار کرده بود معتقد است اگر افراد علاقمند را به‌وسیله ابزارهایی چون وبلاگ‌ها، فیس‌بوک و توییتر در این مسائل درگیر کنید، آن‌ها به عنوان مدیران عمومی اطلاعات بدون دستمزد خدمت می‌کنند و اطلاعات را در جوامع خود منتشر می‌کنند.
اشترن می‌گوید موفقیت وسایل تجاری زیرمداری بستگی به چند عامل دارد. نخست، این سوال مطرح است که مردم با چه سرعتی این فناوری را می‌پذیرند و زمانی که فناوری موقعیت خود را پیدا کرد، هزینه‌ها تا چه حد پایین می‌آیند. اشترن گفت: «تصور کاهش هزینه‌ها به 50هزار دلار در هر پرواز جالب توجه است. مردم برای فتح اورست این مبلغ را پرداخت می‌کنند؛ چطور است به جای آن به فضا بروند؟»
سپس مسئله امنیت پرواز مطرح می‌شود. اشترن افزود: «اگر در هر صد پرواز یک حادثه داشته باشیم، یعنی پروازها نا امن هستند؛ اما اگر از هر 10هزار پرواز یک حادثه رخ دهد، مثل سوار شدن به یک هواپیمای معمولی است».
شرکت ویرجین مدعی است تاکنون 300 توریست جا ذخیره کرده‌اند. اشترن معتقد است پروازهای فضایی از خدمات خصوصی مسافری نیز موفق‌تر خواهد بود. وی گفت: «آژانس‌های فعالی چون ناسا و ان.اس.اف احتمالا صدها بلیت خریداری می‌کنند. فروش خارجی هم مطرح می‌شود. ما صندلی‌ها و تجربه پرواز را به تمامی 195 ملت روی زمین خواهیم فروخت. احتمالات دیگری نیز فراتر از حد تصور وجود دارند.»
نظر شما