وزارتخانه وزیر می‌خواهد نه سرپرست

رئیس‌جمهور از لیست ۳ نفره سلطانی‌فر، داورزنی و سجادی، همان نامی را به مجلس ارائه کرد که بیش از ۳ سال پیش او را به عنوان اولین گزینه وزارت ورزش و جوانان به مجلس فرستاده بود.
مسعود سلطانی‌فر در این فاصله، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را اداره می‌کرد و حالا دوباره در همان نقطه‌ای ایستاده که دولت حسن روحانی بعد از پیروزی در انتخابات ترسیم کرده بود.
شاید منتقدان بپرسند آیا رئیس‌جمهور و مجموعه مشاورانش طی این سه سال و نیمی که بر مسند امور بوده‌اند، هیچ مدیری را از دل ورزش برای اداره ورزش مناسب تشخیص ندادند که دوباره دنبال گزینه روز اول خود رفتند؟ اما خارج از دایره نقد، توانایی‌های سلطانی‌فر که روزگاری معاون سازمان تربیت بدنی بوده و با ورزش ناآشنا نیست و حالا هم با کوله‌بار اداره میراث آماده ورود به عرصه ورزش است، این که رئیس جمهور همچنان اصرار دارد همان گزینه شماره یک خود را برای رأی اعتماد به مجلس بفرستد، نشان می‌دهد انتخاب روز اول سلطانی‌فر به عنوان گزینه وزارت ورزش و جوان، کارشناسی شده و مطالعه شده بوده که رئیس دولت و مشاورانش به همان تحقیقات و مطالعات برگشته‌اند و می‌خواهند یک بار دیگر سلطانی‌فر را به مجلس بفرستند.
سلطانی‌فر شاید مدینه فاضله ورزشی‌ها نباشد اما در شرایط فعلی گزینه مناسبی است که امیدواریم مجلس با اعتماد به او، اجازه ندهد دوره اداره ورزش با سرپرست طولانی شود. اینکه جای وزیر، سرپرست، یک وزارتخانه را اداره کند، حتی اگر آن سرپرست توانمند باشد، نتیجه‌ای جز بلاتکلیفی و سرگردانی ندارد. وقتی همه چیز موقتی باشد، کارها به درستی پیش نمی‌رود. این حقیقت را بارها با تمام وجود تجربه کرده‌ایم.

^{* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۳ آبان روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}