این در حالی است که اطلاعات تایید شده درباره کرونا ویروس هم‌چنان کامل نبوده و راه‌حل‌های درمانی آن تا به امروز ناشناخته باقی مانده است. موقعیت‌های ناشناختۀ این‌چنینی می‌تواند سطح اضطراب هر کسی از جمله کودکان را افزایش دهد و وقتی احتمال خطر جانی وجود داشته باشد، چالش‌های بیشتری را نیز ایجاد کند. خطری واقعی سلامت ما را تهدید و توجه به اقدامات بهداشتیِ پیش‌گیرانه را اجتناب ناپذیر می‌کند. در این میان اما چشمان کوچکی نظاره‌گر دنیای ماست که بی‌توجهی ما می‌تواند بهای گزافی برای سلامت روانی آن‌ها داشته باشد. شما به عنوان والد، مراقب، مربی یا هر بزرگ‌سال دیگری که با کودکان سروکار دارید، موظف هستید تا در این بحران از سلامت روان آن‌ها مراقبت کنید.
اولین قدم در این مسیر، پیش از هر توصیه‌ای که در ادامه خواهد آمد، «آگاه بودن» است. آگاه بودن و مضطرب بودن دو موضوع کاملا متفاوت است. احساسات و هیجانات کودک از احساسات و هیجانات شما تغذیه می‌شود. کودکان به‌خوبی متوجه ترس و اضطراب شما می‌شوند و حتی اگر بروز ندهند از آن تاثیر می‌پذیرند. ضروری است که شما در جریان اطلاعات و آموزش‌های موثق دربارۀ کرونا ویروس قرار داشته باشید. آن‌چه باید دربارۀ این ویروس بدانید و مهارت‌هایی که لازم است بیاموزید می‌تواند بسته به محل زندگی شما متفاوت باشد. بنابراین اطلاعات خود دربارۀ میزان شیوع ویروس در شهر محل زندگی، خدمات بهداشتی در دسترس محل سکونت، اقدامات پیش‌گیرانه و مراقبت‌های ضروری را به‌روز نگه دارید اما از غرق شدن در شایعات و توصیه‌های نامعتبر بپرهیزید.
کودکان خردسال
دنیای خردسالان و کودکان پیش‌دبستانی بسیار کوچک و البته آسیب‌پذیر است. آن‌ها به محض احساس خطر و قرار گرفتن در معرض اخبار بد، نگران والدین و خانوادۀ خود می‌شوند. کودکان خردسال نمی‌توانند واقعیت و فانتزی را تمییز دهند و به این ترتیب قادر نخواهند بود اخبار را به درستی پردازش و احتمال واقعی خطر را ارزیابی کنند. بنابراین لازم است آن‌ها را از اخبار، تصاویر هولناک و گفت‌وگوهای نگران‌کننده به‌طور کامل دور نگه دارید. اما اگر بر حسب اتفاق کودک خردسال شما در معرض این اخبار قرار گرفته است یا شما متوجه نگرانی و ترس در آن‌ها شده‌اید، بدون پیش‌داوری یا سرزنش با او درباره احساسات و ترس‌هایش صحبت کنید و به او اطمینان دهید که همۀ شما در امنیت کامل به سر می‌برید و هیچ خطری متوجه شما نیست.
کودکان دبستانی
منبع نگرانی کودکان در این سنین که به صورت‌های گوناگون در جریان حوادث و اخبار قرار می‌گیرند، شنیده‌ها و اطلاعات غلط آن‌هاست. بنابراین یکی از موثرترین راه‌های کاهش ترس و نگرانی آن‌ها اصلاح این باورهای غلط از طریق گفت‌وگوست. گفت‌وگو را با آن‌چه کودک احساس می‌کند و آن‌چه از دیگران شنیده شروع کنید و اجازه دهید تمام دنیای ذهنی خود را با شما در میان بگذارد. زبان گفت‌وگو باید متناسب با سن کودک و میزان قرار گرفتن او در معرض اخبار باشد و با شناختی که از کودک خود دارید باید تشخیص دهید آیا دادن اطلاعات به او کمک می‌کند یا او را مضطرب می‌کند. اما در هر حال باید به سوال‌های او -هرچند ناراحت‌کننده باشند- با حوصله پاسخ دهید و با یادآوری انجام کارهایی که در توان کودک است، مانند شستن دست‌ها، اجتناب از روبوسی و دست‌دادن و کاور کردن عطسه و سرفه و کارهایی که شما برای محافظت از خانواده انجام می‌دهید از نگرانی او بکاهید. تمرکز کردن بر کارهایی که در کنترل و توان ماست، احساس ناتوانی را حتی در مورد بزرگسالان از بین می‌برد.
* روان‌شناس بالینی
نظر شما