در بخشی از این یادداشت آمده است:
*هاشمی رفسنجانی در مقاله ای به مناسبت سالگرد نهضت مشروطیت، درباره جریان های ضد دین و ضد روحانیت هشدار داد.وی با یادآوری ماجرای سر به دار شدن شیخ فضل الله نوری نوشت: مشروطه اگرچه در انحراف خویش سعی در جاودانگی حکومت موروثی سلطنتی حتی برای کودکی چون احمدشاه قاجار داشت، اما وقتی «مشروعه» را پسوند خویش دید، این امید را- هرچند برای مدتی کوتاه- در دل جامعه استبدادزده زنده کرد که علمای طراز بر متمم قانون اساسی نظارت دارند و نمی گذارند قانونی برخلاف مصرحات اسلام برای اجرا در سرزمین اسلامی به تصویب برسد... حوادث تلخ و شیرین مشروطه آموزه های فراوانی برای احتمال تکرار دارد که رگه های آن را امروزه در برنامه پیچیده روحانیت ستیزی و کانون گریزی و مردم فریبی می بینیم. برنامه ای که حتی متصلبین اصولگرا و اصلاح طلب را به اعتراف و هشدار واداشته که مبادا مشروطه تکرار شود. مگر غیر از این است که دشمنان ایران از نردبان محبوبیت روحانیت و دانشگاهیان در نزد مردم بالا رفته و در مشروطه مصادر قدرت را فتح کرده اند و آنگاه پرچم حاکمیت را به دست شاگردان غربزده مکتب خویش داده اند؟ و مگر نه این است که امروزه نیز در انقلاب اسلامی که با پیشتازی روحانیت و رهبری بی نظیر یک مرجع عام به پیروزی رسیده ایم، بی محابا و بدون انصاف، ناکارآمدی روحانیت را فریاد می زنند؟
*در ادامه این مقاله آمده است: طراحان آن نقشه های شوم که شواهد بسیاری از خون دل خوردن های آیت الله بهبهانی، آیت الله مدرس، آیت الله طباطبایی، شیخ محمد خیابانی و دیگر علما و روحانیون بزرگ را در تاریخ مشروطه داریم، در این سالها دست به کار شده اند تا با سوءاستفاده از اختلافات سلیقه ای داخلی و ادبیات به ظاهر ارزشی بعضی ها، برنامه روحانیت ستیزی خویش را کامل کنند. چرا که آنان بهتر از همه می دانند، در طول تاریخ هر جا که یک ظالم داخلی یا خارجی تسمه از گرده جامعه کشید، روحانیت ملجأ و مأمن مردم بوده است.
*آنچه در تحلیل آقای هاشمی جای ابهام و پرسش دارد این است که اولا چه کسانی طی همین دهه اخیر به ترور شخصیت آیت الله شهید شیخ فضل الله نوری پرداختند و نعوذ بالله او را حامی استبداد و خودکامگی معرفی کردند؟ غیر از نشریات زنجیره ای تحت الحمایه کارگزاران و اصلاح طلبان؟! ثانیا آقای هاشمی به درستی از قید «مشروعه» برای مشروطه دفاع کرده اند اما جای سؤال است که در همین فتنه دو سال پیش چه کسانی روی قید «اسلامی» در عبارت «جمهوری اسلامی» خط زدند و به دروغ شعار استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی سر دادند؟ آیا غیر از همان هایی بودند که در روز قدس ضمن روزه خواری به نفع آمریکا و اسرائیل شعار می دادند و تنها نوبتی هم که در نمازجمعه حاضر شدند و با کفش و به صورت مختلط (زن و مرد) نماز خواندند، همان نمازجمعه ای بود که در آن، آقای هاشمی به نفع فتنه گران و ساختارشکنان خطبه ایراد کرد؟! آیا تحریک کنندگان همین جماعت در احزاب و نشریات اصلاح طلب (موتلفان آقای هاشمی) نبودند که دین را افیون توده ها، تقلید را شیوه میمون و روحانیت را مرتجع توصیف می کردند؟!
* آیا همین دشمنان از نردبان دولت سازندگی بالا نرفتند و پس از دوم خرداد به پشتوانه ائتلاف با کارگزاران و مشارکت، اقدام به عقده گشایی سازمان یافته دولتی علیه نظام و دین و روحانیت نکردند؟ آیا به راستی دست اندرکاران فتنه 88 که به لطایف الحیل خود را به امثال آقای هاشمی نزدیک کرده بودند، جز دشمن ترین دشمنان روحانیت نبودند؟ نقش آفرینان فتنه 88 نظیر بهایی ها، منافقین، سلطنت طلب ها، لائیک ها، باند مهدی هاشمی، سازمان مجاهدین، حزب مشارکت و... کدامشان کمترین سازگاری با روحانیت داشته اند؟
* مشروطیت و نهضت ملی نفت را فقدان رهبری و ولایت فقیه به شکست کشاند حال آن که جمهوری اسلامی به برکت ولایت فقیه خلل ناپذیر است. البته در این میان باید دید دوستان جبهه انقلاب و از جمله آقای هاشمی تکلیف و مسئولیت خویش در این باره را از جمله در فتنه 88 ادا کردند یا رفتار آنها نقض غرض و پنبه کردن رشته ها بود؟
*از آیت الله هاشمی رفسنجانی که تاریخ معاصر را می شناسد و از هویت واقعی فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88 و عوامل آن نیز باخبرند، اینگونه وارونه گویی ها دور از انتظار بوده و هست و این احتمال را قوت می بخشد که برخی از نزدیکان و بادمجان دور قاب چین ها به دلیل منافع نامشروع و حرامخواری های خود و یا ارتباط های بیرونی، اصرار دارند با تشویق جناب رفسنجانی به این وارونه گویی ها و نفی بدیهیات شخصیت ایشان را در معرض آسیب های جدی قرار دهند.
/29217
نظر شما