میلیاردها سال است که قطعات مختلف پوسته زمین نسبت به یکدیگر حرکت میکنند و با برخورد یا جدا از شدن از یکدیگر باعث جداشدن قارهها، تشکیل رشتهکوهها و وقوع زمینلرزه و آتشفشان میشوند. هرچند حرکت پوستههای زمین نقشی اساسی در چرخه مواد معدنی بخصوص کربن و کنترل این گاز گلخانهای در زمین دارد، اما اثرات مخرب آن برای انسانها سالهای سال است که ادامه دارد و هنوز راهحلی برای پیشبینی آن پیدا نشده است. حرکت پوستهای زمین باعث میشود سطح زمین بسیار جوان باشد و در مقایسه اغلب اجرام منظومه شمسی، آثار گذشتههای دور بر سطح آن دیده نشود.
به گزارش نیوساینتیست، زلزله اخیر در جنوب آسیا با شدت 6.9 ریشتر، قویترین زلزله 20 سال اخیر در این منطقه محسوب میشود و تاکنون 55 کشته و یکصدهزار بیخانمان برجای گذاشته است. مرکز این زمینلرزه در ایالت سیکیم هند بود اما لرزش زمین در هیمالیا، نپال و تبت نیز احساس شد و بهدلیل وجود سطوح شیبدار متعدد در منطقه، این زمینلرزه به رانش گسترده زمین در منطقه منجر شد.
عامل این زمینلرزه، لغزش صفحههای هیمالیا و هند در امتداد مرزهای یکدیگر بود. صفحه هند میلیونها سال است که در جهت جنوب به شمال حرکت میکند و رشته کوه هیمالیا که میزبان بلندترین قلههای سطح زمین است، در اثر این فشار پوستهای تشکیل شده است.
مکانیسم این زمینلرزه بسیار متفاوت با زمینلرزه 9 ریشتری اسفند گذشته در ژاپن بود، اما برخی کارشناسان زمینشناسی حدس میزنند که این زمینلرزه پیامدی از زلزله 9 رییشتری ژاپن باشد. این گروه از زمینشناسان معتقدند زلزلههای بزرگ موجب آغاز زمینلرزههای بعدی میشوند. البته این حدس هنوز در حد یک فرضیه است و بررسی آماری زمینلرزههای بزرگ تاکنون نتیجهای در بر نداشته است.
5353
نظر شما