شتاب توسعه فناوری نه تنها باعث استخراج بی‌رویه فلزات کمیاب از معادن محدود آنها شده، بلکه به تولید روزافزون زباله‌های الکترونیکی دامن زده است. بازیافت این زباله‌ها شاید تنها راه بازگشت به تعادل باشد.

محبوبه عمیدی: شاید نام‌ عناصر کمیابی مانند ایندیوم، تلور، سلنیوم، گالیوم و نئودیمیوم برای بسیاری از ما چندان آشنا نباشد اما بدون‌شک، همه ما به نوعی با فناوری‌های تازه‌ای که به تک‌تک این فلزات نیاز دارند و به بخشی لاینفک از زندگی روزمره ما تبدیل شده‌اند، سر‌ وکار داریم.

به گزارش نیوساینتیست، نه‌تنها تولید بسیاری از وسایل دستی الکترونیکی مانند تلفن‌های همراه بدون استفاده از این فلزات کمیاب ممکن نیست، بلکه ساخت بسیاری از ابزارهای دارای پیشرفته‌ترین فناوری‌های بشری که دارند برای مقابله با افزایش روزافزون آلودگی زمین طراحی می‌شوند یا مورد استفاده قرار می‌گیرند، به وجود این کانی‌ها وابسته است.

از میان این ابزارها می‌توان به نیمه‌هادی‌ها، سلولهای خورشیدی، آهنرباهای به کار رفته در توربین‌های بادی، سلول‌های سوختی، باتری‌های به کار رفته در اتومبیل‌ها هیبریدی، لامپ‌های ال.ای.دی و کاتالیست‌ها اشاره کرد. پیش‌بینی می‌شود تقاضا برای فلز ایندیوم به تنهایی تا سال 2020 میلادی/1399 شمسی 2 برابر شود.

با این وجود مطابق گزارش جدید «گروه دانشمندان مستقل» که برای برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل تهیه شده است، به زودی امکان استخراج از بسیاری از معادن این فلزات دیگر وجود نخواهد داشت.

در نتیجه ما تعدادی از مواد اولیه اساسی بسیاری از فناوری‌های مدرن را از دست خواهیم داد، مگر اینکه به استخراج آنها از زباله‌های الکترونیکی رو بیاوریم. ما هزاران تن قطعه کامپیوتری فرسوده یا قدیمی، تلفن همراه از رده خارج‌شده و بسیاری دیگر از ابزارهای الکترونیکی به‌درد نخور تولید کرده‌ایم که حالا باید بازیافت شوند.

بسیاری از ما احتمالا در مورد خطرات تجمع زباله‌های الکترونیکی در کشورهای در حال توسعه که بیشتر با آنها سروکار دارند و برنامه‌هایی برای بازیافت آنها چیزهایی شنیده‌ایم.

مطابق اعلام «برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل»، اگر بازیافت این مواد به شکل صحیح و اصولی صورت بگیرد، میزان انرژی مصرفی آن کمتر از یک‌دهم انرژی مورد نیاز برای استخراج این فلزات از معادن طبیعی جهان خواهد بود.

«استفاده از سیستم‌های جمع‌آوری بهتر و بهبود زیرساخت‌ها، خصوصا در کشورهای در حال توسعه، علاوه بر اینکه می‌تواند از انتشار میلیون‌ها، شاید میلیاردها تن گاز گلخانه‌ای در جهان جلوگیری کند، هم‌زمان منشاء ایجاد هزاران شغل سبز بالقوه در این کشورها خواهد بود».

حدود 25 تا 75 سال از آغاز بازیافت فلزات قدیمی‌تر مانند فولاد، مس، آلومینیم، سرب و قلع می‌گذرد و علیرغم فراوانی این مواد در طبیعت ما روش بازیافت آنها را به خوبی می‌دانیم. این در حالی است که امروزه تنها حدود یک‌درصد از این فلزات کمیاب بازیافت می‌شود و ما حتی نمی‌دانیم بسیاری از این زباله‌ها کجا انباشته شده‌اند!

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 63045

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 6 =