به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سعید عضدالدینی ملکی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ارومیه گفت: سفرنامه‌ها مهم‌ترین منابع محتوایی در تاریخ به شمار می‌آیند که بازتابی عینی از رویدادهای سیاسی، اجتماعی فرهنگی و سیاسی ارائه می‌دهند و از این رهگذر مطالعه و بررسی آن‌ها داده‌های جدیدی به منابع پژوهشی در حوزه‌های مختلف تاریخ نگاری اضافه می‌کند.
وی افزود: سنت سفرنامه‌نویسی در ایران از دوره صفوی و با نگارش سیاحت‌نامه‌های خارجی مورد توجه قرار گرفت و در مسیر این توجهات در دوره قاجار و بویژه در دوره ناصری شمار زیادی از سفرنامه‌ها با اقتباس از جریان سفرنامه‌نویسی غربی با مضامین اجتماعی، سیاسی فرهنگی و دینی توسط افراد دیوانی، زوار، نقاد نگارش شده که از منظر جامعه‌شناسی تاریخ فصلی جدید در رویدادنگاری تاریخ محسوب می‌شوند.
پژوهشگر و محقق حوزه تاریخ ارومیه بیان کرد: کتاب «سفرنامه آذربایجان» روزنامه سفر حسنعلی‌خان افشار به آذربایجان است که این سفر در سال ۱۲۶۹ هجری قمری روی داده و نویسنده سفرنامه طی یک ماموریت ویژه از طرف ناصرالدین‌شاه قاجار مامور اعطای هدایای همایونی به شاهزادگان و حکام و بزرگان ایل و محترمین آذربایجان می‌شود که این هدایا در قالب خلعت یا لباس فاخر بوده و افتخار بزرگی برای گیرنده محسوب می‌شد و حسنعلی‌خان مامور اعطای این تحفه شاهی به افراد تعیین‌شده توسط دربار بوده و مامور ویژه حاکم در این خصوص ضمن گزارش سفر خود در گذر از شهرهای مهم آذربایجان، سنت خلعت‌پوشی را نیز در سه شهر مهم آذربایجان یعنی تبریز، ارومیه و مراغه توصیف کرده و ضمن آن شرحی ریزبینانه از سیاق اجرای این مراسم را قلمی کرده است.
رئیس بنیاد ایران‌شناسی شعبه آذربایجان‌غربی ادامه داد: متن سفرنامه در عین سادگی و بی‌آلایشی، نزدیک به زبان محاوره‌ای بوده و مصححین ضمن امانتداری در بازنویسی متن افزونه‌های دستوری و علامت‌های سجاوندی به آن افزوده‌اند.
به گزارش ایبنا؛ کتاب «سفرنامه آذربایجان، روزنامچه سفر حسنعلی‌خان افشار ارموی به آذربایجان در سال ۱۲۶۹ ق» با تحقیق و تصحیح اصغر محمدزاده و سعید عضدالدینی ملکی در ۱۸۰ صفحه توسط انتشارات آوای ری در پاییز ۱۴۰۳ چاپ شده است.
۲۵۹
نظر شما