تکراری‌ترین ماجرا
چند یادداشت منتشر شده درباره واکنش تند ما «منتقدان جوان و خام» نسبت به فیلم آخر بهرام بیضایی، که اغلبش را خواندم و به نظرم رسید که دغدغه‌های واقعی نویسندگانشان بوده که برای بیضایی احترام قائلند اما یک دانه بامزه‌اش آن وسط وجود دارد که نویسنده‌اش هر چند سال یک نقد دو صفحه‌ای می‌نویسد (صد البته این به دلیل دانش و وسواس و سلیقه سفت و سخت ایشان است) و طبق معمول، عوض پاسخ دادن به انتقادهایی که به فیلم و فیلمساز داشته‌ایم، بیشتر از سابقه و اهمیت بیضایی در تاریخ فرهنگ این سرزمین گفته و همچنین مقداری بد و بی‌راه به ما منتقدان «با حال» امروزی و یکی دو ارجاع به قیصر و داش آکل. نه این که نخواهم اسم‌اش را بیاورم، ضمن این که می‌خواستم بیشتر درباره یادداشتش بنویسم؛ فقط دیدم شاید هیچ کدامتان نشناسیدش. گفتم چه کاری است.
مهم‌ترین اتفاق
نمایش «شبانه روز» به عنوان فیلم نمونه‌ای جشنواره امسال. فیلمی درباره هیچ. باز در پناه به کار بردن عباراتی از قبیل سینمای فرهنگی و روشنفکرانه و تجربی و متفاوت، فیلمی ساخته شده که ذات و خصلت سینمای امسال ایران را نشان می‌دهد. درباره شبانه‌روز باید بیشتر بنویسیم. به این دلیلی که گفتم فیلم بسیار مهمی است.
بهترین فیلمبرداری
همیشه نسبت به ادا و اطوار در سینما گارد داشته‌ام و فکر می‌کردم که اجرای اداهای روایی و اجرایی، معمولاً خیلی ساده‌تر از ساختن فیلمی پخته و در ظاهر بی‌هیچ پیچیدگی خاصی است. «شبانه روز» از این اداها زیاد دارد اما سازندگان فیلم، بخصوص مرتضی پورصمدی در مقام مدیر فیلمبرداری، پرده سینما را گاهی آن قدر خوب و زیبا پر کرده‌اند و دیگر نمی‌شود بی‌تفاوت بود. بله. اجرای این اداها دیگر کار ساده‌ای نیست.
خوش‌ترین سلیقه
در شرایطی که زشت لباس می‌پوشیم، زشت گریم می‌کنیم، زشت عکس می‌گیریم؛ «شبانه روز» فیلمی است که با سلیقه تصویری خوبی ساخته شده و بازیگرانش این فرصت را داشته‌اند تا صورت‌ها‌یشان شکیل و شیک در برابر مخاطب به نمایش درآید.
یک پیشنهاد
دو کارگردان فیلم «شبانه روز» فیلم‌های تجربی و فرهنگی و متفاوت‌شان را بسازند؛ همان‌ها که ما فکر می‌کنیم زرورق‌های پر از هیچی هستند اما این فرصت را در اختیار فرهنگ و صنعت کشورشان بگذارند تا از تسلط فنی‌شان در حوزه‌های دیگری استفاده شود. آنها می‌توانند در عین حال ویدئو کلیپ‌های خیلی خوبی بسازند و آگهی‌های بازرگانی درجه یکی و احتمالاً فیلمنامه‌ای را کار کنند که شاید متعلق به خودشان نباشد اما فرصتی در اختیارشان قرار می‌دهد تا استعدادشان را در مسیرهای مختلفی به نمایش و اجرا بگذارند.
حرص‌درآورترین جمله
گلاویژ نادری برای همین ویژه‌نامه خبر، گفتگویی کرده با سازندگان فیلم «شبانه روز»، که در آن سازندگان فیلم گفته بودند ساخت فیلم کلاسیک و خطی و داستانی را که بلدند. بیشتر دنبال ساخت فیلم‌هایی هستند که چالشی برایشان باشد.
پرطرفدارترین ایده
در شرایطی که آثارمان نمی‌توانند قانع کننده باشند و با زمانه و مردمشان کمترین ارتباط را بر قرار نمی‌کنند، به فیلم در فیلم پناه برده‌ایم. این طوری دیگر دغدغه باوراندن نداریم. باور نمی‌کنید؟ مشکلی نیست. فیلم در فیلم است دیگر.
بیشترین انتظار برای تماشای یک فیلم
درباره الی. اصغر فرهادی تا به حال فیلم به فیلم بهتر شده و حالا درباره الی می‌تواند نقطه اوج حرفه فیلم‌سازی‌اش باشد. این اواخر که ازش پرسیدم، می‌گفت این یکی را از همه آثارش بیشتر دوست دارد.
نظر شما